Żyć nie umierać

       "Próbował bagatelizować wewnętrzny niepokój, że w związku z tym czuje pustkę. Odrzucał myśli o przyszłości, bo nie widział możliwości zmiany tego, co miał dzisiaj. Z jednej strony starczało mu to i nie pragnął więcej, z drugiej jednak coraz częściej rejestrował brak czegoś, czego nie potrafił nazwać. "      Jest to już mój 3 patronat nad książką Moniki Liga. I tak jak za pierwszym razem byłam dumna z patronatu, a drugim jeszcze bardziej, to z tego jestem niezmiernie dumna! A to dlatego, że swoim patronatem przyczyniam się choć w malutkim stopniu do pomocy Ukrainie. Autorka postanowiła napisać tę książkę, z której to sprzedaży CAŁKOWITY DOCHÓD chce przekazać wiosce Demydiv w Ukrainie. Dotyczy to tej książki w formie papierowej oraz w e-booku. Prawda że szczytny cel?! A mało tego, bo autorka pisze już 2 część książki, z której też dochód przekaże do Ukrainy. Zresztą, o szczegółach poczytać możecie u samej Moniki na jej stronie -  Monika Liga . A ja dodam jeszcze, że tę k

          Czasem niektórzy ludzie mają w sobie taką misję/obsesję, że chcą za wszelką cenę chronić ukochaną osobę przed całym złem świata. Nawet pamiętam, oglądałam film, w którym rodzice zamykali syna w takiej ochronnej kuli. Czy to jest dobre wyjście? Czy tym osobom wychodzi ta ochrona? A co z tymi chronionymi osobami? Czy im to naprawdę służy?        W książce "Okrutna obsesja" J. L. Beck i C. Hallman poznajemy 21 letnią Dove, która nie miała za wesołego dzieciństwa. Rodziny zastępcze to nie najlepsze czasem miejsce dla dzieci, ale i do Dove w końcu uśmiecha się los. Zabiera ją pewna kobieta, która staje się dla naszej bohaterki całym światem. Niestety, niełatwa przeszłość ciągle daje o sobie znać i Dove wyrzuca sobie różne błędy, nawet wizualne. Zdarza jej się, że umawia się z jakimś facetem, ale nigdy do żadnego spotkania nie dochodzi. A to z kolei dobija kobietę i męczy okropnie, bo później już nigdy więcej nie spotyka tych mężczyzn. Co się takiego z nimi dzieje, że wys

       Od jakiegoś czasu coraz bardziej zaczytuję się w komiksach dla dzieci. Przeczytałam już z nimi i dla nich kilka różnych serii. Ale kiedy dostałam propozycję przeczytania komiksu dla nastolatek ...hmmm....  no to od razu odmłodniałam :) Nie powiem o ile, ale od razu ubyło mi trochę latek i chciałam zobaczyć na własnej skórze, czy spodoba mi się taki komiks.       Ten komiks na pewno jest inny, niż wszystkie te, które do tej pory czytałam. "Przyjaciółki na zawsze. Ósma klasa: to skomplikowane" już sam tytuł podpowiada, że poruszane będą dziewczęce problemy, na pewno coś o przyjaźni, ale jest też podpowiedź, że mowa będzie o ósmej klasie. A jak wiemy, 8 klasa to ostatnia klasa w podstawówce i to w tej klasie dzieci/młodzież musi podjąć decyzje dotyczące swojej przyszłości - do jakiej szkoły pójść dalej?, jaki wybrać kierunek? Ale to oczywiście u nas w Polsce. Autorki pochodzą z Ameryki i jedna z nich opisuje swoje przeżycia ze szkoły podstawowej. Jak pisze Shannon na końc

       Te dwie książeczki dotarły do nas już jakiś czas temu. I choć mamy przygody Paddingtona w innej wersji również od Wydawnictwa Znak Emotikon, to te podbiły nasze serca jeszcze mocniej.      Do tej pory zachwycaliśmy się przygodami Paddingtona w książeczkach, w których było sporo tekstu i kilka bardzo cudownych szkiców. A ta wersja jest większego formatu, ale za to dużo ciensza i oczywiście jest mniej tekstu, a ilustracje są kolorowe. Moja 3 latka i 7 latek zachwycali się już samymi ilustracjami. Historie były im już znane, najbardziej część pierwsza czyli " "Paddington. Historia pewnego niedźwiadka z Peru", ale i tak uważnie słuchali, kiedy im czytałam. Te książeczki są dla młodszych czytelników, którzy próbują swoich sił w samodzielnym czytaniu, lub dla takich jak moja 3 latka, która uwielbia słuchać kiedy mama czyta, a ona ogląda kolorowe ilustracje i ciągle dopytuje - co tutaj lobi misiu? Albo - pać mamo, misio się maltwi, albo coś wymyśla. No i w sumie ma rację

      Książki Katarzyny Wierzbickiej naprawdę skradają moje serce, ale i serducha moich dzieci. A z tą książką to już w ogóle spędziliśmy kilka cudownych dni. I nie przeszkadzało dzieciom, że mam czyta tę samą książkę któryś dzień z kolei. Mało tego, moja prawie 3 latka wołała już po pierwszym dniu - CHCE BAJKE O SONIU!!!      Tak więc sami widzicie, że nie miałam wyjścia i musiałam ją kilka dni u nas potrzymać, żeby dzieci mnie nie oskalpowały i zadowolone słuchały wielokrotnie tej historyjki. Kasia Wierzbicka na okładce o swojej książce napisała tak: "Bajka porusza problem odrzucenia przez rówieśników ze względu na inny wygląd czy chorobę. Powstała w wyniku moich rozmów z bliskimi osób z niepełnosprawnością lub przewlekle chorych. Pomaga dzieciom przepracować problemy z samooceną i skoncentrować się na swoich mocnych stronach. Uświadamia, jak się czują osoby dyskryminowane lub wykluczone ze względu na swoją odmienność."      W tej niewielkiej książeczce o sztywnej okładce s

          Musicie to przyznać, że tutaj już sama okładka niesamowicie przykuwa oko! Do tego tytuł "Serce lasu" intryguje! Więc oczywistą oczywistością był fakt, że muszę tę książkę przeczytać!      W książce Patrycji Żurek poznajemy młodego mężczyznę, Iwa,  który jeszcze do niedawna uważał siebie za niezależnego, pracowitego, pewnego siebie i sumiennego pracownika oraz  kochanego syna i narzeczonego.    " Wypełniał go wstyd, gdy patrzył wstecz i widział, jak bardzo pozwalał sobą manipulować. Uważał się za dorosłego faceta, trzymającego władzę, pewnego siebie biznesmena, a tak naprawdę pozostał synkiem tatusia i mamusi."      My poznajemy go w momencie, kiedy poddaje się zabiegom rehabilitacyjnym i terapeutycznym po wypadku, w którym zginęła jego narzeczona, a on walczy ze skutkami wypadku, w tym także z depresją. Wszyscy uważają, że to jego wina i od tego momentu jakby Iwo coraz bardziej odsuwa się od rodziny. Na ten wyjazd rehabilitacyjny też wysłali go rodzice.