"Nadzieja" Katarzyna Michalak.

Będąc w synkiem w bibliotece postanowiłam sobie też coś wypożyczyć. A co! Długo nic z biblioteki nie czytałam. A to jest zawsze taka tańsza wersja - bo nie muszę książki kupować, aby ja przeczytać :) Jako, że o pani Katarzynie Michalak baaardzo dużo słyszałam, masę razy próbowałam wygrać w różnych konkursach jej książki, ale jakoś nie udawało mi się to, więc spytałam czy mają jej jakieś książki. Okazało się, że mają i to całkiem sporo. Nie wiedziałam od której zacząć, więc chwyciłam pierwszą z brzegu i wydaje mi się, że dobrze zrobiłam :) Mój wybór padł na "Nadzieję" Katarzyny Michalak.

"Lilianę poznajemy w momencie, gdy jako mała dziewczynka wędruje przez las, szukając miejsca, w którym będzie bezpieczna i szczęśliwa. Zamiast Arkadii znajduje rannego Aleksieja, syna sąsiadki, który od tego dnia staje się jej najserdeczniejszym - i jedynym przyjacielem. Dzieci dorastają razem, dzieląc się największymi tajemnicami i lękami. Niestety, los wkrótce je rozdziela i wydaje się, że ich drogi nigdy się już nie skrzyżują.Jednak Lilianę i Aleksieja połączyły na zawsze dwa uczucia, silniejsze od przeznaczenia: miłość i nienawiść. Mężczyzna ciągle powraca do kobiety, mimo że ta potrafi jedynie go ranić. Ona, Lilith, jest jak ogień, on - jak ćma. Miłość staje się obsesją, przeznaczenie zmienia się w fatum, a Liliana i Aleksiej nie potrafią, a może nie chcą się temu przeciwstawić. Pozostaje tylko Nadzieja..."

Liliana i Aleksiej, choć mieszkają w jednej wsi, poznają się, kiedy ona ma 6 lat, a on 8 lat. Ona nie ma mamy, ma ojca i macochę oraz przybraną siostrę. On pochodzi z Czarnobyla, nie ma rodziców, a wychowuje go ciocia. Oboje nie mają łatwo - jego wyzywają od Rusków i innych takich, ona się jąka i przez to też nie ma koleżanek czy przyjaciół. I ta odmienność ich łączy. Stają się najlepszymi przyjaciółmi. A nawet on postanawia, kiedy to ze swoją przybraną matką się wyprowadza, że będzie troszczył się o Lilith. Stara się ją odwiedzać, ale ona nie tego od niego oczekuje. Ona chciałaby, żeby on ja zabrał od ojca, który ją leje za byle co, od dzieciaków, a później od młodzieży, która to najpierw tylko ją wyszydza i się z niej wyśmiewa, a później zaczynają ją obmacywać po kontach. Jednak on nie może jej zabrać. On ma plany. Weźmie ją, kiedy ukończy szkoły, znajdzie pracę i będzie go na to stać. Ona, niedoczekana i bardzo rozczarowana Aleksiejem, postanawia na studiach poszaleć na całego. Kiedy grunt pali się jej pod nogami, wymyśla kolejną głupotę i tym razem też nie najmądrzej wybrała.

W tej książce przeczytamy o ciężkim dorastaniu w czasach, kiedy dzieci bite były za byle co i nikt nie reagował. Jest tu trudna miłość. Trudna, aczkolwiek gdyby nie słaby charakter Liliany to mogłaby to być piękna miłość. Jest w tej powieści bardzo dużo samotności. Ciężko mi to sobie wyobrazić, jak taka śliczna dziewczynka, potem nastolatka i wreszcie kobieta nie umiała znaleźć sobie koleżanek. Że musiała kupować sobie koleżanki. To już dosłownie desperacja! Jest tu też choroba, jest śmierć. Od śmiechu - do łez! Jest tutaj wszystko!

Przez większą część książki, wkurzałam się bardzo na Lilianę. Bożżżżżżżżżż jak ona mnie swoim postępowaniem wkurzała! Za to Aleksiejem miałam kilka razy chęć potrząsnąć, żeby albo wygarnął wszystko Lilianie co mu leży na wątrobie, albo żeby ją zostawił! A on jak ten bumerang ciągle do niej wracał. Pod koniec książki zaś, wkurzyłam się na autorkę! Sama jestem matką i zarazem żoną żołnierza, który służył w Iraku. Więc jestem w stanie sobie dosłownie wyobrazić to co pani Kasia opisała na ostatnich stronach książki. I choć i na tych ostatnich stronach Liliana zdążyła mnie swoim ostatnim wyskokiem też zdenerwować, to fakt, że tak a nie inaczej autorka zakończyła tę książkę - wycisnęło ze mnie łzy i złość na p.Michalak! Ale rozumiem, że każda książka nie może się kończyć samym lukrem. I po tych wszystkich wrażeniach, koniecznie muszę przeczytać następne książki tej autorki :)Wam któraś z książek p.Michalak szczególnie się spodobała???