"Bardziej gorzka niż śmierć" Camilla Grebe, Asa Traff.

     Od czasu do czasu lubię wypożyczyć książkę z biblioteki. Choć wiem, że w domu mam spoooory zapas książek, które kupiłam lub dostałam. Ale skoro zachodzę do biblioteki z najmłodszym syniem, to po prostu chcę też i sobie coś czasem wypożyczyć. Tym razem padło na szwedzki kryminał psychologiczny "Bardziej gorzka niż śmierć". 

     "Pewnego deszczowego popołudnia w jednym ze sztokholmskich bloków dochodzi do tragedii. Pięcioletnia Tilde jest świadkiem śmiertelnego pobicia swojej mamy. 
     W tym samym czasie psychoterapeutka Siri wraz z przyjaciółką Ainą prowadzą terapię grupową dla kobiet, ofiar przemocy domowej. Podczas serii wieczornych sesji kobiety dzielą się swoimi traumatycznymi przeżyciami.
     Jednocześnie Siri przeżywa osobiste rozterki - czy powinna zawierzyć miłości, która i jej, i tylu innym kobietom przyniosła jedynie rozczarowanie?
     Stopniowo dzieje małej Tilde splatają się z losami Siri i uczestniczek terapii, a to powoli przeradza się w szalony pościg za groźnym mordercą. "

     Jak mi się czytało tę książkę? Ciężko! Chyba nie jestem stworzona do twórczości szwedzkiej! Dlaczego?Bo kiedy zaczęłam wczytywać się w treść, co jakiś czas na nowej stronie były opisy problemów z dziećmi. Chodzi mi o to, że tam były takie wpisy od psychologów po wizycie jakichś dzieci z problemami. I to mnie trochę wkurzało. Poza tym akcja ogólnie fajna i ciekawa. Wątki mi się trzymały kupy. Aczkolwiek przeczytałam do końca, niby się wszystko wyjaśniło - ale czy tak naprawdę było??? Oj zdaje mi się, że tutaj jedna z kobiet tej grupy wsparcia maczała palce w niektórych dziwnych wydarzeniach. 

     Podejście psychologiczne trochę i mnie ciekawiło i nużyło czasami. Za to dowiedziałam się, że "...przemoc dzielimy na dwie kategorie: reaktywną i instrumentalną. W pierwszym przypadku sprawca zabija w reakcji na jakąś prowokację, osobę albo zachowanie, które wzbudza u niego zadawnioną traumę. Nie jest to zaplanowane, a jeśli użyje broni albo narzędzia, często jest to coś, co znalazł na miejscu, na przykład kamień lub nóż kuchenny. Często również zostawia ten przedmiot na miejscu zbrodni. Użyje bardzo brutalnej przemocy, na miejscu przestępstwa zostawi bałagan i mnóstwo śladów materialnych, ponieważ nie zaplanował zbrodni. Do tej kategorii zalicza się większość morderstw. Przemoc domowa albo burdy knajpiane są przykładem typowej przemocy reaktywnej. Sprawca i ofiara najczęściej się znają. ...
     ... Sprawca nosił rękawiczki. To odbiega od zachowania sprawcy reaktywnego, który nie planuje swojego czynu. Choć - mamrocze pod nosem - instrumentalna przemoc oczywiście może się przekształcić w reaktywną. Do tego dochodzi nieuzasadniona brutalność, z jaką działał. Może świadczyć o tym, że sprawca doświadczył wielu traum, które odżywają, gdy sam używa przemocy, co prowadzi do jego dodatkowego wzmożenia. ..."

     Tak więc dużo dowiecie się tutaj o Siri, Ainie i ich pracy, poznacie małą Tilde, która straci matkę, zajmie się nią ojciec, który wolałby zajmować się córką tylko od czasu do czasu, a nie ciągle, poznacie też ciekawe kobiety z problemami. Niestety przemoc w rodzinie jest wokół nas - doświadczają jej nie tylko kobiety, ale i dzieci, a zdarza się że i mężczyźni! A jednak każdy wstydzi się o tym głośno mówić czy pójść gdzieś po pomoc. Cieszę się, że tutaj tych kilka kobiet się odważyło i przychodziły na te spotkania. Najbardziej jednak ciągle ciekawiły mnie dalsze losy Tilde. I kiedy ją ktoś porwał, byłam aż zła na tego KOGOŚ! Bo przecież mała tyyyle już wycierpiała, a teraz jeszcze porwanie i kto wie jaki dalszy los oprawca dla niej wymyślił!?
     Ale nie będę Wam tu szczegółów opisywała. Jeśli będziecie mieli ochotę na psychologiczny kryminał, to zapraszam. A jeśli nie, to napiszcie, co ciekawego właśnie czytacie bądź przeczytaliście ostatnio?