"Amerykański brud" Jeanine Cummins.

Ta książka zrobiła na mnie wrażenie! Wydarzenia opisane w niej, próbowałam jako matka, zrozumieć. I naprawdę jedno mogę stwierdzić, choć jest to fikcja literacka, to opisuje problemy prawdziwe i nigdy, przenigdy nie chciałabym być w skórze głównej bohaterki.

Zacznę od tego, że w książce są opisane losy migrantów. No właśnie - czy wiesz, że migrant, imigrant i emigrant, to choć słowa brzmią podobnie, to znaczenie ich jest ciutek inne?! Już wyjaśniam.

Migrant - pochodzi od słowa migracja i oznacza osobę migrującą, czyli taką, która przemieszcza się ( zwykle w poszukiwaniu lepszych warunków do życia).

Emigrant - osoba, która opuszcza miejsce zamieszkania w celu osiedlenia się w innej miejscowości lub kraju.

Imigrant - to osoba, która osiedliła się już w jakimś kraju.

Pierwsze strony książki przedstawiają nam masakrę w pewnej rodzinie. Podczas imprezy rodzinnej, członkowie kartelu narkotykowego zabijają prawie całą rodzinę, bo aż 16 osób! Ratuje się z tej masakry tylko Lydia i jej 8 letni syn Luca.Kobieta rozumie, że grozi im śmiertelne niebezpieczeństwo i ucieka z synem. Postanawiają uciec do Stanów, jednak czeka ich baaardzo długa, niebezpieczna droga. I o tym jest w książce. Z jakimi problemami, niebezpieczeństwami, niespodziewanymi zdarzeniami borykają się migranci?! W szczególności pokazane są tutaj trudy i niebezpieczeństwa czyhające na migrantów na każdym kroku! A kobiety, szczególnie te ładne, no i dzieci nie mają łatwo podczas takiej ucieczki. Z czym konkretnie musieli się zmierzyć? O tym dowiecie się z tej książki. Ja napiszę tylko, że rozumiem jako matka, postępowanie Lydii, ale czy sama bym się odważyła na niektóre kroki? Hmm... Nie umiem odpowiedzieć. Pełne podziwu było też to, że choć Lydia i Luca przeżyli traumę, bo prawie na ich oczach zabito najbliższych ich członków rodziny, to oni nie mieli czasu nawet ich opłakać, tym bardziej pożegnać się z nimi czy ich pochować. Bo przecież od razu musieli uciekać! Jednak kiedyś przyjdzie czas na żal, smutek, wspomnienia i żałobę.

W tej książce nie znajdziecie opisów karteli narkotykowych, nie znajdziecie historii miłosnych, ale znajdziecie opis kobiecych bohaterek, które ratując swoje życie i najbliższych są w stanie znieść baaardzo dużo i wiele poświęcić. Oraz to, że nawet wśród kojotów potrafią być porządni ludzie! Jedno co mnie dziwiło, to że podczas tak trudnej drogi, ten 8 letni Luca nie marudził mamie! Znosił wszystko w milczeniu i z godnością - gdzie niejeden dorosły by w niektórych momentach pomarudził. No ale każdy jest inny, inaczej znosi dane sytuacje. Jeśli szukacie jakiejś książki o migrantach, to tę polecam Wam bardzo!