"Lilka" Małgorzata Kalicińska.

     Tę książkę kupiłam sobie jaaaakiś czas temu i tak sobie leżała i czekała na swój czas. Nie wiem czemu, ale jakoś nie zabierałam się do jej czytania. Wolałam inne książki, a ta ciągle czekała i czekała, aż się doczekała. Jakoś przed świętami zaczęłam ją czytać. Od razu przyznam się, że jest to jedna z nielicznych książek polskiej autorki, którą czytałam. Zazwyczaj wybieram zagranicznych pisarzy. 

     Zacznę od krótkiego opisu.
" Marianna tarła ziemniaki na placki, gdy mąż jej powiedział, że odchodzi. Po trzydziestu latach drętwego małżeństwa mają prawo być sobą zmęczeni. Odchodzi... Bez żalu i pretensji. A na dodatek z pytaniem o małą pomoc wpada nielubiana siostra Lilka. 
Bohaterka powieści musi spojrzeć na swe życie w zupełnie nowym świetle. Syn od dawna na swoim, mąż z kochanką, ojciec coraz starszy. Marianna podsumowuje swoje życie - kogo kochała i kto ją kochał. Ile było w nim szczęścia, nieszczęścia? Dopiero jednak pojawienie się Lilki, przyrodniej siostry, pozwala jej inaczej spojrzeć na miłość, kobiecość, przebaczenie. 
Małgorzata Kalicińska pokazuje w "Lilce", że rozstania nie muszą oznaczać pustki, że życie nie kończy się po pięćdziesiątce, że samotność można zapełnić nowymi doświadczeniami, niespodziankami. I jeśli tylko pragniemy, miłość, przyjaźń - jakkolwiek byśmy je definiowali - mogą przyjść do nas w najmniej oczekiwanym momencie. "

     Teraz słów kilka ode mnie. 
     Od samego początku czytało mi się książkę  fajnie i przyjemnie - choć nie wszystkie momenty takie były. Od razu oczyma wyobraźni przeniosłam się w świat książki. A do tego po prostu mogłam przenieść się  w polskie realia, w polski świat. Choć ten świat trochę jeszcze sprzed moich narodzin, ale jak się czytało książkę, to normalnie jakby się tam było, wszystko widziało i rozumiało! Podoba mi się w tej książce to, że tak nasza - Polska historia została tu wtrącona, pokazana jak to troszku było za czasów PRLu. Późniejsze już lata, kiedy to i ja byłam na świecie, aż do czasów obecnych. Pani Małgorzata pięknie pisze - i do tego dopiero podczas czytania tej właśnie książki odkryłam piękny fakt - iż jest ona autorką również takich książek jak: "Dom nad rozlewiskiem", "Powroty nad rozlewiskiem" czy " Miłość nad rozlewiskiem".  Jakoś wcześniej nie skojarzyłam faktów. Ale jak to się mówi: lepiej późno niż w cale :) 
     W tej książce główna bohaterka wspomina swoje dzieciństwo, lata młodzieńcze i młodzieńcze miłości plus dramatyczne przeżycia swoje i nie tylko, poza tym dowiadujemy się, jak poznała swojego męża, dlaczego po latach się rozstają i jak do tego dochodzi. Co samotna kobieta robi później i jak się zachowuje wobec swoich najbliższych. Przygody miłosne, zawody, tajemnice, oczekiwania. Jednak to co mnie najbardziej denerwowało podczas czytania książki było to, że nie raz, nie dwa, ale z kilka ładnych razy paczka chusteczek higienicznych mi nie starczała! Było kilka takich momentów w książce, że wyłam jak bóbr, przeżywając z bohaterką te trudne chwile! Nie wiem czy to moja ciąża tak na mnie działała, choć z natury szybko się wzruszam, więc chyba ciąża tylko mi pomogła więcej chusteczek zapłakać. Mąż widząc jak ryczę nad książką powtarzał: nie becz głupia - przecież to tylko książka! No niby racja, ale ja dodam, że dobra książka! Bo nie każdą książkę którą czytam potrafię tak czytać, że przenoszę się w świat z książki i jakby wcielam się z rolę głównej bohaterki i nie zawsze z nią przeżywam jej smutki i radości. A tutaj tak było. Tuż przed świętami przeczytałam jeden smutny moment, więc na czas świąt i w sumie aż do nowego roku nie czytałam dalszej części, całkiem niedawno znów przysiadłam do tej książki i doczytałam ją do końca. Nie powiem, żeby zakończenie mnie zaskoczyło, chyba się takiego końca spodziewałam, ale i tak wywarło na mnie wrażenie. Zresztą jak cała książka. Bo tutaj można przeczytać jak pieruńska choroba, jaką jest RAK niweczy ludzkie plany, marzenia, osiągnięcia, naszych najbliższych, ale przede wszystkim tych, którzy mają w sobie tego cholernego obcego! Ale już więcej nic nie zdradzę, bo sami musicie przeczytać tę książkę! Koniecznie! Polecam!