Niepokoje ciężarówki.

      Kurcze, kurcze i jeszcze raz kurcze! Niby to moja 3 ciąża, ale od samego początku przeżywam ją inaczej niż poprzednie dwie. A teraz jeszcze od soboty łapią mnie jakieś dziwne bóle brzucha, mam bóle z krzyża i nawet pupa mnie momentami boli - czyli podsumowując mam bóle jak tuż przed porodem lub nawet w trakcie jak miałam. Masakra!

     Mówi się, że ciąża to nie choroba! No i z tego co pamiętam, to podczas moich dwóch poprzednich ciąż czułam się świetnie i mogłam robić wszystko - dużo chodzić, schylać się, kucać czy po schodach zasuwać na 5 piętro. A teraz? Hmmm... No właśnie, do niedawna mogłam robić prawie to wszystko - prawie, bo czasem sił nie miałam, jakoś w tej ciąży często spanie mnie męczyło i dalej mnie męczy. Ale teraz jeszcze szybko się męczę nawet podczas chodzenia po pokoju i układaniu ciuchów do szafek - no troszkę muszę się wtedy schylić, ale nie przesadzajmy, ktoś musi pranie poskładać i je ułożyć, żeby porządek był. Ale żeby takimi prostymi czynnościami się męczyć?! Aż wstyd się przyznać, ale mnie to dopadło! Przejdę się kawałek na spacer i też jestem zmęczona! A to dopiero 27 tydzień ciąży! 

      Zaniepokoiły mnie dziwne bóle, jakoś w sobotę przed południem mnie dopadły. Ale czekałam na rozwój sytuacji, bo nie będę panikowała od razu, zresztą męża mam na poligonie i dzieci nie było by z kim zostawić. Ale całe szczęście, że tego dnia przyjechali do nas moi dwaj bracia i jeden z nich u nas zostaje na tydzień. Do powrotu mojego męża. To choćby w razie czego przypilnuje mi dzieci. Ale moja dzidźka wierci się w brzuchu okropnie! Nawet momentami rozpycha mi brzuch w poprzek! Aż nie wiem co tego bąbelka opętało! :) Ma za mało miejsca w moim brzuchu czy jak?! A poza tymi bólami zauważyłam większą ilość bardziej żółtawej wydzieliny wypływającej ze mnie. Ale ta wydzielina pojawiła się tylko w sobotę. Dziś, odpukać, czuję się w miarę, choć nie wróciło wszystko do normy! Ale jest spokojniej, bo większość dnia przeleżałam w łóżku! Wstawałam tylko żeby coś zjeść lub na siusiu. Wiecie - trochę nawet fajnie tak poleżeć sobie i odpocząć, jak ktoś inny przypilnuje chłopców. Ale jak tak leżałam, to przeszła mi taka myśl, że jednak do samego rozwiązania nie chciałabym tak leżeć w łóżku! Wiem, wiem, jakbym musiała, to bym leżała, ale sam fakt, że bym nie chciała. Jutro będę dzwoniła do mojego gina, nich mnie zbada, co to się u mnie zaczęło dziać, bo do szpitala jak się wybiorę, to od razu może by mnie zostawili choćby na 2-3 dni obserwacji, a jednak w domku też jest co do robienia, muszę dzieci do szkoły wyprawić i do dentysty z młodszym musimy jutro jechać, więc na razie nie mam czasu na szpital i musi mi gin wystarczyć. 

     Trzymajcie kciuki, aby u mnie się wszystko uspokoiło i dzidziola więcej nie straszyła mamusi! Od wczoraj więcej się oszczędzam i leniuchuję - choć sporo rzeczy jest w domku do zrobienia - odpuszczam sobie większość i tak teraz przynajmniej przez tydzień zamierzam robić. Odpoczynek, odpoczynek, odpoczynek i raz jeszcze odpoczynek - oby to pomogło.