Stroje Aniołków - konkurs szkolny :)

     Moje dzieci lubią brać udział w konkursach - zresztą tak jak i mama. Chłopcy znów brali udział w szkolnym konkursie z religii. Nie wiem czy pamiętacie nasze zeszłoroczne prace na ten konkurs? Jak nie, to tutaj podejrzyjcie sobie. A w tym roku, trzeba było przebrać się za aniołka.

     No niby proste zadanie. W szczególności jak ktoś ma córki w domu - ja mam synów i żadnych białych sukienek, poza moją ślubną nie mam. A chłopcy koniecznie udział wziąć chcieli! No i masz babo placek! :) Przejrzałam moje stare pościele i wyszukałam jedną, której faktycznie nie zakładam już na pierzynę, więc postanowiłam z jednej wielkiej poszewki zrobić dwa stroje aniołków. 

     Krawcowa ze mnie żadna. W sumie maszynę mam, ale stoi ciągle w kartonie i wyciągam ją w ostateczności, jak już muszę zaszyć jakieś rozdarcie, czy wszyć zamek, ale unikam jej jak mogę, bo nienawidzę szyć! Jednak czego to mama dla swoich kochanych urwisów nie zrobi! Nawet z maszyną do szycia się przeprosi :)

      Pierwszy strój niby wymierzyłam, żeby taki luźniejszy wyszedł, no i wyszedł, nawet aż za luźny. Ale jak synio go ubrał, to moim skromnym zdaniem, wyglądał fajnie w tym stroju! Tylko rękawy za długie zrobiłam, to na koniec takie wstawki w rękawach porobiłam i się z automatu skróciły. Ale zabawy z tym było!!! Najważniejsze, że wyszło całkiem, całkiem i ja byłam zadowolona, że mi w miarę wyszło, a synio zadowolony, że miał strój i mógł wziąć udział w konkursie! 

      Skrzydełka mu zrobiłam z bardzo sztywnego kartonu, który obkleiłam marszcząc bibułę białą. A jak wysechł klej, to wszystko spryskałam 2 razy białą farbą w sprayu.

      Aureolę zaś zrobiłam z drutu, który dookoła ozdobiłam łańcuchem choinkowym. No i tu końcowy efekt mojego jednego Aniołka. 

     Starszemu postanowiłam uszyć szatkę trochę w wersji odchudzonej i w sumie za mocno ją odchudziłam, bo przy rękawach było aż za mocno wszyte i synio miał mały problem z ubieraniem i rozbieraniem się z tej szaty. Ale dawał radę, więc ok :) Jemu dostały się od razu krótsze rękawy, niż wyszły mi u młodszego synia. Postanowiłam zmienić też skrzydła, żeby identycznie nie wyglądali. Temu synkowi kształtu skrzydełek nadałam wyginając drut - oj opornie to szło, bo za giętki to on nie był. Ale dałam radę. I nałożyłam firankę, którą do drutu przyszyłam. Też z tym miałam zabawę. Ale efekt mnie zadowolił. Potem aureolkę wykonałam jak młodszemu - czyli drut owinęłam łańcuchem choinkowym. Ale tym razem postanowiłam, że aureolka będzie nad głową synka, a nie na głowie. Więc jak to zrobić? Hmmm... w końcu wymyśliłam, że po prostu od skrzydełek poprowadzę drut wyżej, nad głowę synka i tam zamontuję aureolkę. Tu macie efekt mojej ciężkiej pracy :)

      Z ręką na sercu - dalej szyć nie nawidzę! Ale cieszyłam się jak dziecko, że efekt mojej 3 dniowej pracy - tak, tak, zajęło mi to wszystko aż 3 dni, a nie powiem ile musiałabym doliczyć dni, kiedy to siły zbierałam, żeby wziąć się do tej pracy, jednak podobały i dalej podobają mi się moje wypociny i synkom też. Ufff.... bardzo byłam zadowolona, że stroje im się spodobały i że je założyli na konkursie. Szkoda tylko, że obaj zajęli gdzieś tam przedostatnie miejsca. Bo jak się dowiedziałam, to pani od religii najwyżej oceniła stroje dziewczynek. No ale moi nie mieli kupnych pięknych sukienek czy kupnych pięknych przyozdobionych skrzydełek. Mieli samorobne wszystko - od A do Z! Na to jednak w tym konkursie nie patrzono. Ale to nic. Za każdym razem się przecież nie wygrywa! Ja i tak dumna jestem z moich synów, choćby i za chęci wzięcia udziału w tym konkursie. Bo prawie same dziewczynki się przebierały, z chłopców, to chyba tylko z 7 wzięło udział. Bo jak mi jeden z synków powiedział, że jakiś chłopak mówił: ja się za dziewczynkę przebierać nie zamierzam! No, więc odwagi to im nie brakuje, że kiecki założyli :)