"Szeptun" Tomasz Betcher

"Szeptun" Tomasz Betcher - Book Tour.

Szczerze, to miałam wątpliwości, czy w ogóle zgłaszać się do tego BT. Dlaczego? A no bo chciałam przede wszystkim ograniczyć ilość BT sobie i nie wiedziałam czy spodoba mi się ta książka. Jednak, po to jest BT, żeby przekonać się czy książka i styl pisarski autora przypadnie nam do gustu czy też nie. No i pewna osóbka napisała mi na IG, że powinna się zgłosić do tego BT, i że nie pożałuję. :) Cóż było robić - zapisałam się i nie żałuję, a wręcz jestem tej osóbce wdzięczna, że dzięki jej namowie miałam okazję przeczytać tę książkę.

"Szeptun" pana Tomasza Betcher to świetna powieść przenosząca czytelnika w piękne Beskidy. Mamy tutaj trochę cudownych opisów widoków, ale i historie z życia wzięte. Bohaterowie są tutaj tacy normalni, tacy prawdziwi. Ich problemy, ich kłopoty, ale też i ich radości są tak normalne, a jednocześnie dotykają pewnych tematów, które są dosyć bolesne i trudne, a nawet bym powiedziała, że nie chcielibyśmy ich nigdy na sobie doświadczyć.

Julia jest młodą kobietą, która ma dwójkę dzieci i męża za granicą. Jako że małżonek jest wyjechany, a są wakacje, to Julia z nastoletnią córką Marysią i 8 letnim synem Kubą wyjechała w Beskidy na wczasy. Ten wyjazd jest też z powodów zdrowotnych Kuby. W odzyskaniu zdrowia Kubie ma pomóc pewien starszy pan, który zwany jest szeptunem.

"- Uzdrowicielka (rzadziej uzdrowiciel) ludowa oferująca usługi ludziom wierzącym w ich moc uzdrawiającą. Termin szeptucha zwykle odnosi się do prawosławnych uzdrowicieli z rejonu Podlasia uzdrawiających za pomocą modlitwy. Szeptuchy zajmują się zwykle "leczeniem" chorób, odczynianiem uroków i klątw, ale zdarzają się także osoby zajmujące się ich nakładaniem. ...

... szeptuchy działały głównie na terenach Podlasia i zjawisko to dotyczyło niemal wyłącznie kobiet. W artykułach rysowano postać szeptuchy jako ludowej znachorki z pogranicza magii i medycyny naturalnej."

Na miejscu okazuje się, że tego uzdrowiciela już nie ma, za to Julia poznaje jego wnuka Waldka. Los płata figla rodzinie Julii i niespodziewanie zamieszkują u Waldka właśnie.

"Rodzina Julii wtargnęła w jego życie jak tornado, wrzucając wszystko w wielki wir zmian."

Gospodarz od początku widzi, że w tej rodzinie każde z nich walczy z czymś lub z kimś. Julia czuje, że mąż się od niej odsunął dawno temu i nie ma w nim żadnego wsparcia. Kuba walczy z problemami skórnymi, na które żaden z lekarzy nie umie zaradzić. Marysię coś gryzie, ale co, to wie tylko ona. Czy on, samotnik i odrzutek, jest w stanie zaradzić choćby na jeden z tych problemów? Jak pobyt Julii i jej dzieci wpłynie na tego tajemniczego, a jednocześnie przystojnego pół Cygana? No i czy rodzina Julii będzie zadowolona z tego wyjazdu? Bo na początku córcia w ogóle wyjeżdżać nie chciała :)

" Wiedziała, że czeka ją ciężka przeprawa z córką, która od wielu miesięcy toczyła wojnę podjazdową z całym światem."

Ta trochę magiczna powieść nie dość, że przenosi czytelnika w piękne rejony Beskidu, to jeszcze serwuje wciągającą historię o codziennych trudach w normalnej rodzinie. Czasem moglibyśmy pomyśleć, że nas przecież takie problemy nie dotyczą, ale one mogą dotknąć każdego z nas. O tym, co przydarzyło się Marysi, kiedy tylko przeczytałam, pomyślałam, że na szczęście nie znam nikogo, kto też takie coś przeżył. A przynajmniej nic o tym nie wiem. Jeszcze tego samego dnia, od znajomej usłyszałam podobną historię, że jej córki koleżanka przeżyła dokładnie to samo i aż ciarki przeszły mi po plecach!!! Natomiast choćby problemy skórne u Kuby, to ostatnio norma u większości dzieci. AZS ma co któreś dziecko i to albo w małym stopniu, albo w większym. Jeden z moich synów też miał problemy skórne jako niemowlak, choć na szczęście nie było to AZS, jednak wiem, że w dzisiejszych czasach czasem nawet najlepsze maści nie pomagają, a rodzice oddaliby wszystko, byle pomóc wyzdrowieć swojemu dziecku. Problemy Julii też można rzec, są takie zwyczajne i pospolite. Bo mąż wyjeżdża za granicę, nie ma go ileś miesięcy i kto wie co tam robi i jak się prowadzi. A ona tutaj w kraju żyje złudną nadzieją, że on za chwile wróci i już z nimi zostanie. Waldek natomiast mierzy się z problemami odrzucenia przez społeczeństwo. Mężczyzna jest pół Cyganem i już to powoduje, że ludzie od niego stronią z daleka, poza tym uważają go za kogoś, kto przynosi kłopoty i pecha. Jednak kiedy zdrowie im zaszwankuje i potrzebują pomocy, to zwracają się do niego o pomoc. To takie fałszywe i obłudne wręcz jest. A on przez to odrzucenie jest samotnikiem i odludkiem.

Autor zaskoczył mnie, że tak pospolite problemy połączył z problemami dużego kalibru i jeszcze wplótł te piękne opisy przyrody a także, uwaga, będzie ciekawostka - dowiadujemy się tutaj trochę o kulturze Romańskiej. A opowiadane historyjki przez Waldka czy mity tak wciągały mnie, że sama byłam zaskoczona tymi historyjkami, które zawsze w pewien sposób przyrównywał do danej sytuacji. Świetne to było! Ta obyczajówka z wątkiem miłosnym, samotnym rodzicielstwem czy wkluczeniem społecznym naprawdę mi się spodobała i już wiem, że chętnie sięgnę i po inne książki tego autora. Do czego zachęcam i Was!!! Zresztą już sama okładka przyciąga uwagę - no powiedzcie, że jest inaczej ?!