Wezwana na rozwód!

   Od czego by tu zacząć? Hmmm.... chyba od początku! No więc miałam ostatnio małą przygodę z sądem, rozwodem, karą pieniężną, ehhhh.... 

     Tak, tak, dobrze czytacie, wesoło u mnie ostatnio było :) Jednego dnia zadzwoniła teściowa do mnie, że przyszedł do nich list z sądu ale list do mnie! No i pyta mnie się czy ma go odebrać? Wiecie, byłam mega zaskoczona! Bo owszem byłam u nich zameldowana, ale od prawie 3 lat mam nowy meldunek, tu gdzie mieszkam! No tak przez sekund kilka przesuwały mi się różne, różniaste myśli po głowie - do mnie?, list z sądu?, ale w jakiej sprawie?, dlaczego mnie wzywają?!!! Decyzja - niech teściowa odbierze list! Jeszcze tego samego dnia byłam u teściowej po owy list! 

     Z listu wyczytałam, że jestem wezwana w charakterze świadka na rozprawę rozwodową pani X i pana Y. Hmmm... najśmieszniejsze było to, że nazwisko osób rozwodzących się nic mi ani mężowi nie mówiło! Od razu powiedziałam, że to jest jakaś pomyłka, bo nie znam tych osób i nie rozumiem, dlaczego mnie wzywają na świadka! Teściowa moja oczywiście zdanie miała inne, bo jak niby osoba, której nie znam może na mój adres wysłać mi wezwanie? I na nic moje tłumaczenia, że przecież nie raz i nie dwa słyszy się w tv, że ktoś został pozwany czy wezwany do sądu przez pomyłkę, a adres to prawnikom nie trudno wynaleźć! 

     No nic, wytrzymałam tydzień do rozprawy! Załatwiłam opiekę starszym synom, a z mężem i najmłodszym syniem w wyznaczony dzień stawiłam się w sądzie! Byłam 10 minut przed czasem. Stanęłam w holu i czekałam. Ludzi trochę też tam było, ale nikogo nie znałam. W końcu wezwano do odpowiedniej sali tę panią i tego pana. Nikogo więcej. Zapytałam się przechodzącego prawnika, czy jako świadek w rozprawie mam wejść też na salę czy mam czekać na wezwanie? Miałam czekać. No i czekałam. W końcu doszedł do mnie mężu z synem i razem czekaliśmy pod salą. Czekaliśmy całą godzinę i nikt mnie nie wywołał.

     Nagle wyszli Ci rozwodzący się i mnie zamurowało! No dobra, ale czemu mnie nie wezwano? Mężu poszedł na salę do sędziego zagadać, że żona czeka pod salą czy jest jeszcze potrzebna, czy może już możemy sobie pójść, skoro się rozprawa skończyła. A sędzia mu powiedział, że na mnie została nałożona kara w wysokości 300zł za niestawienie się na rozprawie! Bo pani, która mnie wezwała na świadka oznajmiła sędziemu, że się nie stawiłam! Mężu powiedział, że ja od godziny pod salą siedzę! Sędzia kazał gonić tę panią i jej adwokatkę. Na szczęście mężu dogonił je, bo one już do windy wsiadać chciały! Wyjaśnił im, że ja tu siedzę, a one mnie nie wezwały, choć i tak nie rozumieliśmy w ogóle dlaczego mnie wezwały, skoro my się nie znamy! One się do mnie cofnęły i zaczęła mnie ta pani X przepraszać, że to nie mnie chciała wezwać na świadka, tylko inną panią o tym samym nazwisku i imieniu! Przepraszała mnie za fatygę, za pomyłkę, za stracony czas, za fakt że przez to wszystko dostałam karę od sądu! Ale najważniejsze, że jej prawniczka pomogła mi napisać pismo odwoławcze, o anulowanie kary nałożonej na mnie i dodatkowo złożyłam wniosek o zwrot kosztów za przejazd. Choć powinni doliczyć mój stres  i stracony czas! 

      Takim to sposobem nastresowałam się, najbardziej tą karą, bo jakże to tak? W ogóle zapytałam się dlaczego mnie nie wezwano? A pani odpowiedziała, że ona wie jak tamta pani ( ta o moim imieniu i nazwisku) wygląda i powiedziała swojej prawniczce, że skoro do czasu rozprawy ona się nie pojawiła, to powiedzą, że się nie stawiła w sądzie! O! I tym sposobem mnie wrobiły ! Na szczęście udało się to odkręcić, a przynajmniej taką mam nadzieję!!! Jak jeszcze coś przyjdzie do teściów ale na moje nazwisko i imię, to mam już przykazane teściowej by tego nie odbierała!!!