Słów kilka o tym co nam się spodobało na pikniku - cz. 5:)

     Wiem, że już myśleli wszyscy iż zakończyłam opowieść o tym spotkaniu. Cha, cha, nic mylnego - koniecznie muszę jeszcze opisać, co też ciekawego zobaczyliśmy tam. 

     Koniecznie muszę wspomnieć, że na tym naszym blogowym spotkaniu miałyśmy okazję pić pyszne soki, które dostałyśmy od Słoneczna Tłocznia . Ja co prawda też piłam te soki, ale moje dzieci uuuuuu - ile one go wypiły! Zresztą nie było się co dziwić, skoro taki upał tego dnia był.

     Już tutaj wspominałam o fantastycznej kobiecie - Klaunie Tosi, ale tak mi się podobało, jak ona zajęła się wszystkimi dziećmi, że aż muszę i tu wspomnieć o niej! Bo jakże być może inaczej :) Ma naprawdę kobieta super podejście do dzieci - zresztą nie tylko - dorośli również szybko polubili Klaun Tosię :)

     Do zabawy dla naszych dzieci - znaczy dzieci mam blogujących, otrzymaliśmy kartonową piramidę od http://krainaeko.pl/ . Przyznam szczerze, że patrząc na miny moich dzieci z samego początku pojawienia się piramidy na boisku, nie byli nią mega zainteresowani. Ale widząc zainteresowanie innych dzieci, przełamali się i bawili się super malując piramidę lub chowając się w niej!  Naprawdę super sprawa. Jak co, to zerkajcie na stronkę do nich i sami możecie przekonać się, co tam ciekawego jeszcze mają. 

      A teraz coś, co mi się bardzo podobało i aż żałuję, że w czasie trwania tego właśnie pokazu, stałam w kolejce po losy na loterię:) Ale całe szczęście cały pokaz odbywał się niedaleko tej kolejki, więc także i niedaleko mnie. O jakim pokazie mówię? O pokazie sztuk walki TANTO.  Lubię te klimaty, tym bardziej, kiedy można prawie na własnej skórze odczuć te ciosy:) Szkoda, że nie wzięli ochotników do pokazu - ja zgłosiłabym się pierwsza, albo prawie pierwsza, bo na pewno było by więcej ochotników do tego, aby ktoś na nas coś pokazał lub coś nam wyjaśnił wiecie, tak z nami-na nas:) Ale i tak podobało mi się jak pokazywali sposoby obrony. Oby tylko mi się to nigdy nie musiało przydawać! Tfu, tfu... niech mnie nigdy nikt nie napada! No chyba, że mąż:)

      Oj działo się działo, a wszyscy stali jak zahipnotyzowani na tym pokazie:) Drugi pokaz, na którym wszyscy stali jak zahipnotyzowani - choć z caaaaaałkiem innego powodu, był pokaz firmy KARMELKOWO . Od momentu, kiedy tylko rozstawili swoje stanowisko i rozłożyli swoje produkty śliniłam się, żeby posmakować choć jednego cukierka! Zresztą nie tylko ja! Chyba każdy zajrzał do tego słodkiego zakątka, żeby choćby tylko oczy nacieszyć tymi pięknymi, kolorowymi, słodkimi cudnościami! Mmmmmmmmm... gdyby tak zrobić spory zapas tych słodkości dla siebie, to mój dentysta cieszył by się ogromnie, bo miałby masę roboty naprawiając moje zęby :) Ale, ale, ja nie o tym chciałam. Chciałam Wam napisać, że jak w końcu zaczął się pokaz firmy KARMELKOWO, to dzieci obległy całe stanowisko, a dorośli tyły zapełnili, to jak doczłapałam się, żeby popatrzeć, cyknąc fotkę jedną czy kilka - oj kto by liczył ile ich nacykałam;), to kurcze nie miałam gdzie stanąć! Nagimastykowałam się i w końcu znalazłam dobrą miejscówkę, żeby wszystko widzieć, słyszeć, poczuć ten słodki zapach i smak:) A co! Poczęstowano nas cukieraskiem, takim świeżo wyrobionym, jeszcze cieplusim i oczywiście z przykazaniem NIE GRYZIEMY TYLKO CYCAMY CUKIERKI! Uwierzcie mi - cieszyłam się jak dziecko cycając smakowitego cukierka:) I choć słuchając wykładu pani o procesie wyrobu masy karmelowej i dalszej części - jak, co, do czego i z czym, wydawało mi się, ze to takie proste! Ale nawet nie zamierzam próbować tego w domku! Bo chyba (znając swoje możliwości cukiernicze) bym coś przypaliła! Ale jak ktoś chętny, to nie spróbuje. Potrzeba ok 3 kg cukru, ok kilo syropu glukozowa-fruktozowego no i wodę, to zagotowujemy do rozpuszczenia się składników - oczywiście trzeba często mieszać. No i mamy karmel. Niby - jeśli czegoś nie pomyliłam, bo moja pamięć dobra, ale krótka, hi, hi:) Z tego co pamiętam i widać to na fotkach, to pani potem wylała karmel na stół, dodała kwasku cytrynowego, później jeszcze dolewała barwniki, było to chłodzone, było miętoszone, zagniatane i rozciągane, potem - podobno jak się taką masę rozciąga i zgniata, to zmienia się kolor tej masy! I faktycznie tak było! Z żółtego czy nawet pomarańczowego lub jasnego brązu - kto jak woli kolorek karmelu nazwać, powstał bieluśki! Z czerwonego - różowy! Jak masa gotowa, formujemy wałek duży, potem małe, a z tych małych to już gotowe lizaki można robić lub ciąć wałeczki na cukiereczki:) Jeszcze się oblizuję pisząc o tych wspomnieniach:) Zaraz będę się bardziej oblizywać, bo fotki wstawię i ślinić do nich się będę przed snem:) Dodam jeszcze, że była możliwość samemu zrobić lizaka! Pani miała słodkie wałeczki przygotowane i kto z obserwujących pokaz chciał, to mógł sam skręcić sobie takiego pięknego, słodkiego i dosyć sporego lizaka! Podejrzewam, że wszyscy chcieli by tego spróbować, ale za taką przyjemność trzeba było najpierw 9zł zapłacić. Popatrzeć każdy mógł, no i patrzyli, wszyscy - zauroczeni! Popatrzcie.

     Na pewno teraz i Wam ślinka cieknie patrząc na te słodkości! Dostałam od pana na tym pokazie próbkę tych cukierków - tak jak szybko ją dostałam, tak też szybko ona zniknęła! Dwóch synków uśmiechnęło się do mamy - mama ich poczęstowała i cuksów nie było! Oj zjadło by się teraz takiego cukiereczka:)