Żyć nie umierać

     A więc u nas dalej chorobowo. Pati czuje się świetnie. Wszędzie go pełno. Za to Ksawek o dziwo nie wymiotuje, biegunka 1 na dzień - jak do tej pory, za to gorączka go męczy. Już 2 razy podawałam mu paracetamol na zbicie. I 2 razy obudził się z majakami. Normalnie wstał, oczy otwarte i biegał z płaczem od pokoju do pokoju, chciał kwiatki z pościeli wyrywać i jeszcze mówił, że boli go palec, a głaskał mnie po kolanie. Hm... Jak zasnął i potem obudził się, to nic z tego nie pamiętał. Dziwne. Oby w nocy mi tak nie wariował. Ja lepiej, choć nad ranem była rewolucja - kibelek kontra ja! Ale potem spokój. Apetyt mi dopisuje.       Dosyć o chorobie. Musze podzielić się z Wami tymi lepszymi rzeczami. Bo pomimo choroby, pracować trzeba i zajmować się domem, dziećmi itp. Więc kilka dni temu zakupiliśmy kilka metrów drzewa w wałkach. Trzeba było wszystko pokrajcować, a potem poszczepać - roboty sporo. A dodatkowo poukładać wszystko według wskazówek mojego ...

     Nie mam siły na nic. Jakoś w ogóle człowiek nie nacieszył się tymi świętami co to właśnie niedawno były, a to wszystko z powodu choroby.       Patryś zaczął z niedzieli na poniedziałek wymiotować. Była jazda caaaaałą noc! Można by rzec, mama w ogóle nie spała. Nad ranem jeszcze biegunka wystąpiła u synia. Więc bomba. Starszy kaszlał coraz mocniej i w sumie nasz pobyt u dziadków został okrojony, a co się z tym wiąże - szybciej wróciliśmy do siebie. O tyle co starszego uspokoiła inhalacja - kaszel trochę ustąpił. O tyle z młodszym wesoło nie było, bo leciało z niego górą i dołem. Nic nie jadł, tylko pił. No w sumie dobre i to. We wtorek umówiłam obu do lekarza - dopiero na 18.30. Ale co zrobić. Lekarz przepisał obu różne leki i dał skierowanie do szpitala dla młodszego, jakby leki nie zadziałały we wtorek, to miałam z małym an drugi dzień na szpital rwać. Co by się nie odwodnił. Ale na szczęście dziś młodszy zjadł 2 banany, 1 całego ugotowanego zi...

     Już jutro Wielkanoc:) Dziś za to wszyscy, albo przynajmniej większość z nas poszła do Kościółka ze święconką, którą jutro sobie zjedzą. My też byliśmy z koszyczkiem do poświęcenia, ale nie w Kościółku, tylko z 200 metrów od mojego domku przy Bożej Męce. Jak dowiedziałam się od sąsiadów, u nas nie trzeba do Kościółka zasuwać z koszykiem, bo nasz ksiądz proboszcz sam do nas przyjedzie i poświęci jedzonko w koszyczkach. Pierwszy raz się z takim zwyczajem spotkałam, ale było fajnie. Ksiądz przyjechał, trochę pożartował, potem poświęcił dosyć obficie koszyki i wszystkie dzieci :):) Uśmiałam się:) A dzieci mega zadowolone. Później jeszcze chwilę ksiądz porozmawiał, wspomniał jak to wyglądało za jego dziecięcych czasów:) I każdy rozszedł się do swojego domku.       Poza tym jutro sobie wszystko zjemy, a później będą poszukiwania prezentów od zajączka. No ale to opiszę Wam w innym poście;) Teraz chciałabym złożyć Wam wszystkim i każdemu z osobna...

     W rozdaniu u  Mamy na tropie  udało mi się wygrać zestaw kosmetyków. Nie ma to jak wygrana z okazji Dnia Kobiet - od razu poprawia się humor;)       Już powoli zaczęłam wykorzystywać dobroci, które otrzymałam.       A od portalu  EBOBAS  otrzymałam taki zestawik nagród.      Już się obdzieliliśmy nagrodami: starszy synio zgarnął mazaka, młodszy lusterko, a resztą zaopiekowała się mama:) Czyli sprawiedliwie;)       Teraz chciałabym zaprosić Was na rozdanie u  Zebry  ! Zebra wraz z Orientaną zapraszają na kosmetykowe coś nie coś:) Więc jak ktoś chętny - a na pewno ktoś jest to wskakujcie tutaj na bloga  Zebry .       Spieszcie się, bo rozdanie kończy się 28 kwietnia!

     Oj dzień pełen wrażeń mieliśmy. A zaczęło się od tego, iż zostaliśmy zaproszeni na konkurs wierszy mówionych po kaszubsku. Zaprosiła nas córka naszych przyjaciół, bo ona brała udział w tym konkursie. Jako że my jeszcze do tej pory na takim czymś nie byliśmy, to z chęcią się wybraliśmy:) Całość zaczynała się o 9.00 w Szkole Podstawowej nr 2 im. ks. dra Leona Heykego w Kościerzynie. Ja po kaszubsku nie umiem - z rozumieniem też słabo, ale cosik tam kumam, w końcu mój ojciec z Kaszub pochodzi. Ale jak się całe życie wychowuje na Kociewiu, to ciężko inną gwarę zrozumieć i umieć. Jakoś nigdy nie korciło mnie, aby nauczyć się języka kaszubskiego, kociewskiego też się nie uczyłam - no dobra, wierszyka po kociewsku w podstawówce się uczyłam. I tyle:)       Ale wracając do tematu. W konkursie recytatorskim brały udział dzieci przedszkolne i dzieci szkolne klas I-III. Przynajmniej na tej części konkursu my byliśmy, bo potem była druga część i udział w tej...