Książkę Agnieszki Rusin "Nikt nie może się dowiedzieć" czytałam z szybko bijącym sercem. Sama jestem matką, więc wszystkie treści, które poruszają tematy rodzicielskie są mi bliskie. A strata dziecka, choć osobiście jej nie doświadczyłam, to mam w najbliższych kręgach osoby, które straciły dziecko. Tę tragedię przeżywałam razem z nimi. Dlatego losy głównej bohaterki bardzo mnie wciągnęły i byłam ciekawa każdego jej kolejnego kroku!
"W młodości Ola straciła nie tylko ukochanego chłopaka, który zostawił ją bez słowa wyjaśnienia; straciła także dziecko, które zmarło podczas porodu.
Aleksandra opuszcza rodzinną miejscowość, zamykając w ten sposób bolesny rozdział w jej życiu.
Po wielu latach jedzie tam ponownie, aby pożegnać się z umierającą matką. Ola jeszcze nie wie, że usłyszy z ust matki szokujące wyznanie, które wywróci jej świat do góry nogami i wyzwoli burzę uśpionych dotąd emocji.
Czy Aleksandra będzie miała odwagę zmierzyć się z nową rzeczywistością? Czy mimo przeciwności losu, uda jej się spełnić swoje największe marzenie?"
Przyznam się szczerze i bez bicia, że losy głównej bohaterki - Oli bardzo przeżywałam. Czytając tę książkę, tak jakby wcielałam się w postać Oli i te wszystkie ciosy od losu, jakie ją spotykały, czułam jakby mnie osobiście dotknęły! Było mi żal tej młodej kobiety, chciałam jej pomóc, ale sama nie wiedziałam jak?! Autorka bardzo realistycznie przedstawiła kilka tematów. Przecież w dzisiejszych czasach nie raz i nie dwa słyszymy, że jakieś dziecko wychowywało się bez miłości i opieki w swoim domu. Nie raz i nie dwa słyszymy, że nastolatki czy młode kobiety tracą swoje dziecko, bo umiera ono przy porodzie. Słyszymy też, że mąż zostawił żonę czy żona - męża. Czyli wszystkie takie tematy z normalnego życia, normalnych osób. Ale nie myślcie, że w tej książce są tylko i wyłącznie poruszane trudne tematy. Jest tutaj też przedstawiona przyjaźń. Wielka, siostrzana przyjaźń. I choć Ola i Renata nie są siostrami, są przyjaciółkami, to ich przyjaźń jest ogromna i zawsze jedna może liczyć na pomoc drugiej!
Jest w tej książce pewna tajemnica. Bolesna ale i za razem bardzo radosna tajemnica. Kiedy mama Oli wyznaje jej prawdę na łożu śmierci, to wstrząsnęła nią i mną ta prawda! Zabolało mnie chyba tak mocno jak Olę i też byłam mega wściekła tak jak ona! W cale się nie dziwię, że Ola nie umiała wybaczyć swojej mamie! Zresztą, gdyby jej dzieciństwo i młodość wyglądały inaczej, to może to wybaczenie też by było łatwiejsze. Ale Aleksandra co przeżyła, to przeżyła i jeszcze ten SZOK spowodowany po wyznaniu mamy tak jakby spowodował, że główna bohaterka obmurowała się takim murem. Ten mur miał ją chronić przed innymi. Żeby już nikt nie sprawił jej przykrości. Dlatego nawet w momencie, kiedy pewne osoby ( 2 mężczyzn) chciały pomóc głównej bohaterce w jej poszukiwaniach, to ona nie do końca umiała zaufać tym osobom, nie za bardzo chciała pomocy tych osób. Ja natomiast czytając książkę ciągle miałam jedno pragnienie - żeby Ola w końcu znalazła swoje szczęście! Po tych wszystkich nieszczęściach należało jej się wielkie szczęście i miłość. I kiedy ja już byłam uspokojona i pewna, że Aleksandra odnalazła swój promyk szczęścia i teraz to już tylko Happy End będzie, pani Agnieszka Rusin dowaliła jeszcze nieszczęście na koniec. A tego się na pewno nie spodziewałam.
Polecam każdemu tę książkę! Taką wciągającą, życiową i w normalny, i lekki sposób napisaną. Bo emocje tutaj przedstawione znamy z normalnego, naszego życia. I to właśnie powoduje, że książka nas do siebie wręcz przyciąga!
Tytuł: "Nikt nie może się dowiedzieć"
Autor: Agnieszka Rusin
Ilość stron: 272
Rok wydania:2018
Wydawnictwo: LUCKY
Za możliwość przeczytania tej książki bardzo dziękuję Wydawnictwu LUCKY.
A ja od siebie dopiszę, że na pewno sięgnę jeszcze po twórczość pani Rusin.
"W młodości Ola straciła nie tylko ukochanego chłopaka, który zostawił ją bez słowa wyjaśnienia; straciła także dziecko, które zmarło podczas porodu.
Aleksandra opuszcza rodzinną miejscowość, zamykając w ten sposób bolesny rozdział w jej życiu.
Po wielu latach jedzie tam ponownie, aby pożegnać się z umierającą matką. Ola jeszcze nie wie, że usłyszy z ust matki szokujące wyznanie, które wywróci jej świat do góry nogami i wyzwoli burzę uśpionych dotąd emocji.
Czy Aleksandra będzie miała odwagę zmierzyć się z nową rzeczywistością? Czy mimo przeciwności losu, uda jej się spełnić swoje największe marzenie?"
Przyznam się szczerze i bez bicia, że losy głównej bohaterki - Oli bardzo przeżywałam. Czytając tę książkę, tak jakby wcielałam się w postać Oli i te wszystkie ciosy od losu, jakie ją spotykały, czułam jakby mnie osobiście dotknęły! Było mi żal tej młodej kobiety, chciałam jej pomóc, ale sama nie wiedziałam jak?! Autorka bardzo realistycznie przedstawiła kilka tematów. Przecież w dzisiejszych czasach nie raz i nie dwa słyszymy, że jakieś dziecko wychowywało się bez miłości i opieki w swoim domu. Nie raz i nie dwa słyszymy, że nastolatki czy młode kobiety tracą swoje dziecko, bo umiera ono przy porodzie. Słyszymy też, że mąż zostawił żonę czy żona - męża. Czyli wszystkie takie tematy z normalnego życia, normalnych osób. Ale nie myślcie, że w tej książce są tylko i wyłącznie poruszane trudne tematy. Jest tutaj też przedstawiona przyjaźń. Wielka, siostrzana przyjaźń. I choć Ola i Renata nie są siostrami, są przyjaciółkami, to ich przyjaźń jest ogromna i zawsze jedna może liczyć na pomoc drugiej!
Jest w tej książce pewna tajemnica. Bolesna ale i za razem bardzo radosna tajemnica. Kiedy mama Oli wyznaje jej prawdę na łożu śmierci, to wstrząsnęła nią i mną ta prawda! Zabolało mnie chyba tak mocno jak Olę i też byłam mega wściekła tak jak ona! W cale się nie dziwię, że Ola nie umiała wybaczyć swojej mamie! Zresztą, gdyby jej dzieciństwo i młodość wyglądały inaczej, to może to wybaczenie też by było łatwiejsze. Ale Aleksandra co przeżyła, to przeżyła i jeszcze ten SZOK spowodowany po wyznaniu mamy tak jakby spowodował, że główna bohaterka obmurowała się takim murem. Ten mur miał ją chronić przed innymi. Żeby już nikt nie sprawił jej przykrości. Dlatego nawet w momencie, kiedy pewne osoby ( 2 mężczyzn) chciały pomóc głównej bohaterce w jej poszukiwaniach, to ona nie do końca umiała zaufać tym osobom, nie za bardzo chciała pomocy tych osób. Ja natomiast czytając książkę ciągle miałam jedno pragnienie - żeby Ola w końcu znalazła swoje szczęście! Po tych wszystkich nieszczęściach należało jej się wielkie szczęście i miłość. I kiedy ja już byłam uspokojona i pewna, że Aleksandra odnalazła swój promyk szczęścia i teraz to już tylko Happy End będzie, pani Agnieszka Rusin dowaliła jeszcze nieszczęście na koniec. A tego się na pewno nie spodziewałam.
Polecam każdemu tę książkę! Taką wciągającą, życiową i w normalny, i lekki sposób napisaną. Bo emocje tutaj przedstawione znamy z normalnego, naszego życia. I to właśnie powoduje, że książka nas do siebie wręcz przyciąga!
Tytuł: "Nikt nie może się dowiedzieć"
Autor: Agnieszka Rusin
Ilość stron: 272
Rok wydania:2018
Wydawnictwo: LUCKY
Za możliwość przeczytania tej książki bardzo dziękuję Wydawnictwu LUCKY.
A ja od siebie dopiszę, że na pewno sięgnę jeszcze po twórczość pani Rusin.
Lubię taką twórczość, zachęciłaś mnie do sięgnięcia po tą ksiazkę
OdpowiedzUsuńNaprawdę polecam !
UsuńLubię takie obyczajowe klimaty, więc pewnie sięgnę po tę pozycję
OdpowiedzUsuńPolecam jak najbardziej!
UsuńPrzede mną krótki majówkowy urlop, więc na pewno skorzystam z Twojej rekomendacji, bo historia brzmi... wciągająco. Pozdrowienia!
OdpowiedzUsuńWarto przeczytać tę książkę! Pozdrawiam!
UsuńNie do końca wiem, czy ta książka by mi się spodobała...
OdpowiedzUsuńKażda książka nie jest dla każdego. Mi też wiele książek nie odpowiada ;)
UsuńCzuję w tej książce wielkie emocje, dzięki za podpowiedź, wpisuję na listę do przeczytania.
OdpowiedzUsuńKoniecznie! :)
UsuńStrata dziecka to najsilniejsza tragedia na świecie, stracić dziecko małe czy dorosłe, to ta sama trauma, przejmująca książka.
OdpowiedzUsuńMasz rację! Podziwiam kobiety po stracie dziecka, jak sobie radzą. Nie wiem jak ja bym dała radę. Dlatego losy głównej bohaterki mnie tak wciągnęły!
UsuńNazwisko autorki typowe dla mojej okolicy, mieszkam nawet na ulicy o nazwie pochodzącej od tego nazwiska :)
OdpowiedzUsuńMoże autorka pochodzi z Twoich stron ? Nie wiem tego, bo nie sprawdzałam tego :) Ale może też to być po prostu taki miły zbieg okoliczności :)
UsuńCiekawa pozycja, coś czuję, że prędzej czy później po nią sięgnę. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńJak będziesz miała okazję, to sięgnij po nią. Ściskam Karolino :)
UsuńZainteresowałaś mnie zapisuję tytuł.
OdpowiedzUsuńCieszę się bardzo :)
UsuńMam książki, znam AGnieszkę osobiście, ale wstyd przyznać, że nadal żadnej nie przeczytałam.... :( Czas to nadrobić!
OdpowiedzUsuńNo wiesz! Znasz autorkę osobiście i nie czytałaś żadnej jej książki? Wstyd ! Zbliża się dosyć długi weekend majowy, to nadarza się okazja, by przeczytać jakąś książkę p. Rusin!
Usuń