Samopoczucie ciężarówki.

      Wszyscy się dopytują - jak się czujesz? Więc odpowiadam. Od samego początku marudzę! Oj mam ja swoje humorki! Wiem, że się mówi, że ciężarnym wolno mieć humorki, ale takie skoki humoru to aż mnie czasem denerwują! Dobrze, że tylko czasami te humorki tak nagle mnie dopadają - jest ok, a po chwili chce mi się płakać albo śmieję się z nie wiadomo czego, ale najczęściej to wkurzam się na wszystkich i wszystko! Poza tym strasznie denerwowałam się do tej pory na moje cycki! Tak! Na cycki! Dlaczego? Dlatego, że ok 5 tygodnia ciąży zaczęły mnie boleć, swędzieć i czułam, że rosną! To był sygnał ostrzegawczy, zbadany testem ciążowy i wynikiem pozytywnym! :) I tym sposobem dowiedziałam się, że jestem w pięknym błogosławionym stanie, ale te cycki nie dawały mi powodów do ciągłego cieszenia się! Dopiero od kilku dni czuje ulgę. Jestem w 11 tygodniu ciąży i odkąd czuję, ze cycki przestały rosnąć, swędzieć i boleć, choć troszkę czasem pobolewają, ale już nie tak, to czuję ulgę. 
    
     Poza tym mam nudności. W sensie, że mam problem z jedzeniem. Na całe szczęście nie wymiotuję! Dzięki Bogu! Ale od samego początku jej mniej, choć chyba przez to też czuję ciągły głód i słyszę burczenie w swoim brzuchu! Ale jak patrzę na jedzenie, to wszystko mi się podnosi i nie mam ochoty jeść. Siadam więc przed tv z kubkiem herbaty, wody czy soku lub zajadam jabłko, pomarańczę czy mandarynkę. A właśnie! Cosik dziwnego, bo przez ok 4 tygodnie pomimo, że miałam okropną ochotę właśnie na jabłka, to po nich wypinał mi się brzuch i bolał jakbym miała niestrawność! Ale dalej chciało mi się jeść jabłka! No i jadłam :) Teraz mi to przeszło, ale było to dziwne. Jedyne co mi się chce jeść i o dziwo nie mam obrzydzenia, to kanapki. To mogę jeść bez problemu :) Czy to z pomidorem, czy z kiełbasą, czy z pasztetem, czy z dżemem. Wszystko jedno - to mi smakuje :) No i moje ulubione potrawy mi nie za bardzo smakują - masakra! No i męczy mnie spanie. Jak rano wstanę o 7.00 i wyprawię przed 8.00 dzieci do szkoły, to wracam do domku, zjadam śniadanko i przeważnie wtedy idę spać. Poleniuchuję tak do 11.00-12.00 i wtedy obiad szykuję, przed 14.00 odbieram dzieci, zjadamy obiad i ja znów do łóżka na godzinkę się kładę. Ach... niby mam cudnie, bo chłopcy się w tym czasie sami sobą zajmą, ale mnie to czasem denerwuje, że tyle spać mi się chce. W ogóle całkiem inaczej tę ciążę przechodzę niż przechodziłam obie ciąże z chłopcami! Będąc z chłopcami w ciąży nie wiedziałam, ze w nich jestem! Mogłam wszystko robić, jeść i o spaniu mowy nie było! A teraz? Teraz o 180 stopni odwrotnie! 

     Nie wiem czy inaczej przechodząc tę ciążę mogę rzec, że tym razem może urodzi nam się córcia?! Nie wiem! Na razie nic nie wiem na temat płci dzidziusia.Jednak mężu twierdzi, że tym razem będzie córka.I o dziwo muszę napisać, że w dwóch poprzednich ciążach mąż obstawiał płeć dziecka i zawsze miał rację. Ciekawe czy i tym razem uda mu się z płcią?! Synkowie też krzyczą, że ma być siostrzyczka :) Są też i takie osoby, które po prostu mówią do mnie: że mamy już 2 synków, więc teraz córka by się przydała. No by się przydała, ale czy będzie to córka czy synek - dla mnie bez różnicy! Ja po prostu bym chciała, by dzieciątko urodziło się całe i zdrowe!!!